நீலம்

மீதம் இருக்கும் மார்கழியில்

நமக்காகவே அமர்ந்திருக்கும்

 கல் படுகையின் மேல்

குளிரின் நிறம் என்னவென்று வினவினாய்

இருவரின் இடைவெளியை கூர்ந்து-"நீலம்" என்றேன்

நீலம் என்றால்-

  போர்த்தி இருக்கும் ஆடையை பார்த்து “இதையா “-என்றாய்

"இளம் சூரியனின் அரவணைப்பை

  தொலைத்த நிறம்- நீலம்

 தன்னுளே சிறை கொண்ட

  அலையின் ஒளியானது- நீலம்

 உயிர் பிரிந்த

   உடலானது -நீலம்

 அவள் போன்றே அரிய முடியா

  தன்மைகளும் இயற்கையில் - நீலம்" என்றேன்

ஒரு நீண்ட மெளனம்.....

  விடையின் விடயம் (அவள்) மனதில் சிதறியிருக்க

 "மனம் இறுகி ,

  அன்பினை புரியதவள் நான்-
 இந்த குளிரினைப் போல

    நம் நேசத்தின் ஆயிரத்தில் ஒரு நீளம் மட்டுமே நான்" என்றாள்.

இதழ் சேர்த்த புன்னகையோடு சொன்னேன்

  பிருந்தாவனத்தின் நீல வண்ணன்

  நம் எண்ணெந்தனை சேர்த்து வைப்பான்.

img source: internet