உயிரெழுத்து

அன்பிற்குரிய காதலி
ஆசையில் ஒரு முறை அணைப்பாயா
இதயம் முழுதும் நீயடி
ஈர் உடல் ஓர் உயிர் நாமடி
உயிரில் கலந்த எரிமலை தீயே
ஊரறிய மணமுடிப்பதெங்கே?
எங்கு காணினும் கனவாய் உன் முகம்
ஏங்கும் மனதிற்கு ஆறுதல் எங்கனம்?
ஐயம் பயக்கும் பிரிவினை ஆயிரம்
ஒரு முறை தீர்வாய் ஆழ்ந்த முத்தம்
ஓர்மை கொள்ளும் இருமை விலகிடும்
ஔவை வயதிலும் (நம்) நேசம் நிலைத்திடும்
இ ஃ து உறுதிமொழி அல்ல உயிரெழுத்து.

காதல் உறவே

உன்னோடு இதழ் கொண்டு
பேசா காதல் தனை
ஏதோ ஓர் மௌனமான பொழுதினில் காற்று கரை சேர்த்திடுமா

தீரா காதல் நீயல்லவா
பிரிந்திடா சொந்தம் நமதல்லவா
காதல் கூடிடும் திருநாளும் வருமா
தனிமை என்னை வாட்டுதடி
என் ப்ரியமான டெட்டி 

பேசாமொழி

மரணத்தின் வலி யாதென
அறிவாயா தோழி
மௌனத்தின் பிறப்பிடம்
நீ அற்ற வெற்றிடம்.

ஆற்றங்கரை மணல் முழுதும்
நம் காதல் எழுதியிருந்தேன்
தண்ணீரில் நனைவது போல்
(உன்) அலட்சியம் அத்தனையும் அழிக்கிறதே.

எனக்கென்று மட்டும் உணர்வுகள் இல்லையா
என தடுத்திடாதே தலைவி
கான் கடந்து கண்ணீரும் வற்றி
பாலையில் காய்ந்து கொண்டிருக்கிறேன்
என்னிடம் இதற்கு மேல் வார்த்தைகள் இல்லை
எனக்கென்று பேசிட
உன் கெடிகார முட்களுக்கும் நேரமில்லை.

தீயில் முடிவதல்ல மரணம்
பிரிந்து செல்லென தலைவியில் மொழியில்
காத்திருக்கிறேன் இறுதி வரை
தோழனாக தலைவனாக கணவனாக
என்றோ ஓர் நாள் உனக்கு புரியுமென!

காத்திருக்கும் பொழுதினில்
காலன் என்னை கொண்டு விட்டால்
என் கல்லறையிலேனும்
கொஞ்சம் மனம் விட்டு பேசிசெல்